In 2015 werd in een burden sharing (een klimaatakkoord tussen de federale overheid en de drie regio’s) een aantal afspraken gemaakt, onder meer over de inspanning die de gewesten en het federaal niveau afzonderlijk moesten doen. Voor de gewesten gaat het onder andere over groene elektriciteit via wind en zon, of groene warmte via bv biomassa en warmtenetten en/of warmtepompen. Het federaal niveau is enkel verantwoordelijk voor de windturbines op zee.
Het resultaat in 2020 is als volgt :
- Wallonië doet beter dan voorzien (ze hadden eigenlijk hun doelstelling al bereikt in 2015!), en heeft een overschot van 1.465 GWh
- Brussel heeft een tekort van 150 GWh, maar zij moesten sowieso niet veel doen. Hun tekort compenseren ze met aankopen in Estland aan een prijs van ongeveer 15 €/MWh
- Vlaanderen heeft een tekort van 1.800 GWh, op een totaal van 25.000 GWh = 7,2%. Vlaanderen koopt hiervoor groene energie aan in Denemarken aan een prijs van 12,5 €/MWh (of in totaal 22,5 miljoen €). Jammer, want dat geld kan beter benut worden. Maar wie wilde indertijd toch maar die hoge doelstellingen? Jawel: Freya Van den Bossche.
- België heeft een tekort 1.550 GWh, op een totaal van 8.760 GWh = 17,7%. Er is gewoon te weinig offshore reeds productief. En wat doet Minister Tinne Van der Straeten: dee fout op Vlaanderen steken. Nochtans is offshore een pure federale bevoegdheid. Ook zij zal moeten compenseren, maar zij raamt de totale kost op ongeveer 31 miljoen €, lees 20 €/MWh. Misschien kan ze beter in de leer komen in Vlaanderen, want Vlaanderen koopt 40% goedkoper aan.
En Wallonië? Wel in de burden sharing was voorzien dat diegenen die kampten met een tekort, konden aankopen bij diegenen die een overschot hadden. Konden, dus geen verplichting. Wallonië was er als de kippen bij om in dat akkoord ook een prijs te plaatsen, namelijk die van30 €/MWh. Dit was voor Vlaanderen veel te duur, en dus werd er beslist om ergens anders aan te kopen. En Wallonië? Die blijft met de gebakken lucht zitten.
Maar we laten ons geen tweede keer vangen aan het opmaken van te ambitieuze, niet kosten-efficiënte doelstellingen. Daarom ook dat Vlaanderen een akkoord heeft getekend met Litouwen. De doelstelling van dit akkoord is om te onderzoeken in welke mate Vlaanderen mee kan investeren, met onze technologie en onze knowhow in de windparken in de Baltische Zee. Dit is veel kosten-efficiënter dan het plaatsen van windmolens op land. Bijkomend voordeel is dat men discussies over ,locaties, geluid,slagschaduw,… vermijdt.En zo slaan we vliegen in 1 klap: onze economie en onze realistische doelstellingen. Eens zien of Tinne Van der Straeten dan nog eens haar betuttelende vingertje zal gebruiken tegen Vlaanderen.
Bekijk hier mijn tussenkomst tijdens de plenaire vergadering van 18 november 2020.
