Michael Fousert
Allereerst is het belangrijk om te begrijpen dat er twee soorten publieke laadpalen bestaan. Pure publieke laadpalen bevinden zich op openbare plaatsen en zijn vrij toegankelijk voor gebruik. Ze vereisen echter vaak het gebruik van een speciale laadpas voor toegang tot het opladen. Semi-publieke laadpalen zijn ook toegankelijk voor het publiek, maar bevinden zich niet in de reguliere openbare ruimte. Deze laadpalen zijn mogelijks niet 24/7 beschikbaar en hun toegankelijkheid kan beperkt zijn tot specifieke tijden of situaties. Beide zijn cruciaal voor het bevorderen van elektrische mobiliteit.
Cijfers
Als het over semi-publieke laadpunten gaat, kunnen we een opmerkelijke toename van 63% noteren (augustus 2023), wat het tweede opeenvolgende jaar van verdubbeling betekent voor de semi-publieke laadpunten in Vlaanderen. Aan de andere kant zien we een minder opbeurend beeld voor publieke laadpunten. Met een bescheiden stijging van 18% in dezelfde periode, lijken publieke laadpunten niet dezelfde groeisnelheid te bereiken als hun semi-publieke tegenhangers. Volksvertegenwoordiger Andries Gryffroy (N-VA) benadrukt de noodzaak van een grondige analyse: "Extrapolatie van de gegevens van augustus 2023 naar 12 maanden laat zien dat semi-publieke laadpunten duidelijk in de lift zitten, terwijl pure publieke laadpunten slechts met 30% toenemen, dat is opmerkelijk."
“Minister Peeters dient onmiddellijk te onderzoeken waarom de pure publieke laadpalen achterblijven, aldus Gryffroy. Deze laadpunten zijn immers voor iedereen toegankelijk.” Een geïntegreerde aanpak van zowel pure publieke als semi-publieke laadpunten is van cruciaal belang voor een geslaagde overgang naar duurzame mobiliteit.
